بخشی از متن فایل رایگان مقاله رويکرد شرکت نفت به مسئله بهداشت و درمان در مناطق نفت‌خيز جنوب از اکتشاف تا انقلاب اسلامي :
از دیرباز بسیاری از بیماری‌های واگیردار، از جمله طاعون، وبا، تیفوس، تیفوئید و سل، کابوس ایرانیان بوده است؛ کابوسی که هر چند سال یک بار، جان بسیاری از مردان و زنان این سرزمین را می‌گرفت. مالاریا، بختک مردم جنوب بود. گرمای خوزستان، شرجی جنوب، آلودگی آب و نبود امکانات بهداشتی، مزید بر علت بود تا این بیماری‌ها در خوزستان تلفات بیشتری بگیرد. وقتی شرکت نفت انگلیس و ایران به استخدام کارگران پرداخت، شیوع هر بیماری، ضربه‌ای بر پیکر این صنعت نوپا بود. از همین رو، بهداشت و درمان در صنعت نفت، قدمتی به عمر اکتشاف نفت در ایران دارد و از همان ابتدا، بخشی از هزینه‌ها به پیشگیری و مبارزه با بیماری‌های واگیردار اختصاص یافت و یکی از نخستین اقدامات پیشگیرانه، ایجاد قرنطینه در بنادر برای ممانعت از ورود کارگران بیمار بود.شرکت نفت برای مبارزه با شیوع بیماری‌ها، به اقداماتی از قبیل مایه‌کوبی عمومی، قرنطینه‌سازی، تخریب خانه‌های آلوده، از بین بردن موشها و سگ‌ها، بازرسی مواد غذایی و کشتارگاه‌ها، تخریب خانه‌های آلوده و سم‌پاشی با د.د.ت و حشره‌زدایی دست زد. علاوه بر این، برای پیشگیری نیز به اصلاحات شهری، ارتقای بهداشت محیط و رسیدگی به وضعیت بهداشتی درمانی شهرها پرداخت. از جمله اقدامات پیشگیرانه می‌توان به احداث فاضلاب، آب لوله‌کشی، جمع‌آوری و سوزاندن پس‌ماند خانه‌ها، ساخت حمام‌های عمومی و تمیز کردن جوی‌های شهری اشاره کرد.
اگرچه شرکت نفت از همان ابتدا، بهداشت و درمان را در اولویت خود قرار داد، اما به نظر می‌رسد اولویت شرکت بیشتر حفظ سلامت کارکنان انگلیسی شرکت بود تا توسع بهداشت مناطق جنوب و این بیشتر به‌صورت یک لطف جلوه‌گر بود تا وظیفه. اما با گذر زمان و افزایش آگاهی عمومی و به‌خصوص پس از عقد قرارداد 1933، توسع بهداشت مناطق نفت‌خیز به یکی از وظایف شرکت نفت تبدیل شد. مسئل اصلی در این مقاله بررسی رویکرد شرکت نفت به مسئل بهداشت و درمان عمومی در مناطق نفت‌خیز جنوب است و پرسش اینجاست که در فاصل اکتشاف نفت در سال 1285 تا ملی شدن صنعت نفت در سال 1329، آیا با افزایش نظارت حکومت مرکزی و بالا رفتن سطح آگاهی عمومی مردم، رویکرد شرکت در قبال مسئل بهداشت تغییر کرده است؟