بخشی از متن فایل رایگان پاورپوینت يادنامه ميرزا رضا کلهر :
| دلت به وصل گل ای بلبل صبا خوش باد | که در چمن همه گلبانگ عاشقانه تست |
و اینک ره آوردی تازه از راه رسیده و نوایی نوین به گوش جان اهل هنر و فضل در افتاده و ذکر جمیل میرزای کلهر خوشنویسِ بی نظیر شهر عزیز من کرمانشاهان در میان «المنّه للّه که درِ میکده باز است» بهانه ای شیرین و توفیقی الهی است تا سر ارادتی بر آستان او نهم و مرا هم از آن که عاشق مرز و بومم بدانند، چه باک و چه افتخاری از این به. مگر روزگار دست دهش و بخشش چنین بزرگانی را همیشه دارد.
گر من سخن نگویم در وصف روی و مویت |
آئینه ات بگوید پنهان که بی نظیری |
خوشنویسی چنین نامدار در طی چند قرن مشق و ممارست و توجّه و نظر دقیق به نوشته های استادان به ویژه استاد اسایتد قرون میر عماد و با تمرین مداوم شبانه روزی و دست از مزد و معاش کشیدن ممکن است پدیدار آید آن هم به مدد الهی و ایمان قلبی و صفای درونی او و سپاس خداوند را که لطف الهی او چنین اقتضا فرموده است که فطرت خدایی انسان ها شیفته و شیدای هنر و زیبایی باشد. همگان می دانند که دین مقدّس اسلام دین هنر و زیبائیست. روژه گارودی در کتاب خود (هنر اسلام) باب اوّل آن را «اسلام، دینِ زیبایی» نام نهاده است. در میان هنرهای زیبای اسلامی هنر خط از ویژگی خاصّی برخوردار است که نه تنها هنر بلکه عبادت است و این امتیاز و ویژگی از آن جاست که سر و کار این هنرمند با کلام خداوندی و احادیث پیغمبراکرم و ائمّه معصومین علیهماالسلام و کلمات بزرگان و مفاهیم عالیه ومضامین راقیه ادراکات بشری است. هنرمند خوشنویس در بُعدی معنوی و جوّی از زیبایی ها و جمال ها، حُسن ها و خوبی ها، عشق ها و شیفتگی ها زندگی می کند. کاتبان بزرگ و خطّاطان نابغه ای که شیفته و غرق در هنر خط و معنویّت اویند غالبا اشخاصی آراسته بلند همّت ، والا و بی اعتنا به مال و ضال گوئی که با انبیاء و اولیاء و بزرگان محشورند، رنگ نبوغ و برجستگی در آنان متجلّی می گردد، حالات میرعماد و میرزا محمّدرضای کلهر گواهی صادق بر این مطلب است. میرزا در عین آنکه بر قلّه استادی و قواعد پسندیدهِ سبک خود استوار و محکم ایستاده است، باز هم در کمال تقوی و تدیّن حیات خود را به نان حرام و کرنش ناصالح نمی آلاید. نماز جماعت و غسل جمعه اش ترک نمی شود. گرد نان دیوانی که با خون مستمندان و فقراء عجین است نمی گردد، «اِتّقُوا طَعامَ الاْءُمَراءِ فَاِنَّهُ مَعْجُونٌ بِدَمِ الضُّعَفاءِ» خوی مردی و مردانگی ، شجاعت و غیرت ایلی و عشائری ، جوانمردی و مهمانداری و بزرگ منشی و (رفاقت با سیّد لطفعلی) و تقوای شخصی و قداست هنر خود را در تمام حیات و زندگی خود محفوظ نگه می دارد. استادان محترم رفعتِ مقام و ابعادِ هنر او را به تفصیل بیان می دارند چه بهتر که بنده هم به تقوای آن مرحوم و تحفّظ بر قداست مقام هنرش اشاره ای داشته باشم که کمتر بدان پرداخته اند.
اعتمادالسّلطنه یا در حقیقت میرزا محمدحسین فروغی در المأثر و الاثار (چاپ حروفی ص275) چنین می گوید: در خط نستعلیق بعد از میرعمادقزوینی بهتر از وی کسی را نشان نداده اند... مردی درویش منش، خوشخوی، سبکروح بذله گوی است. محضری مطبوع دارد و طلعتی محبوب. با همه اشتهارِ صیتش در آفاق و تقدّمش بر کافه خطّاطین علی الإطلاق هنوز از دیوان اعلی راتبه ای نخواسته و جرایه ای نگرفته است و برگ و ساز معاش همی از اجرت کتابت می کند و به هنر باز و حاصل سرپنجه خویشتن روزگار می گذراند. این شرح حال را با ترجمه مختصر یک سطر و نیمی خطّاطیِ بلندآوازه و نامی که در همان کتاب قبل از نام میرزا آورده شده است بسنجید. به راستی چگونه است که مقام هنری و فضایل اخلاقی میرزا را چنین می ستاید با آن که خیال می کنم اعتمادالسّلطنه را با میرزا علاقه ای نبوده و به همین جهت هیچ نامی از او در روزنامه خاطرات خود نمی آورد. زیرا میرزای