فایل رایگان پاورپوینت چه کسي منتظر واقعي امام زمان (عج) است؟

    —         —    

ارتباط با ما     —     لیست پایان‌نامه‌ها

... دانلود ...

بخشی از متن فایل رایگان پاورپوینت چه کسي منتظر واقعي امام زمان (عج) است؟ :

در این گفت و گو حجت الاسلام سید علی حسنی عضو هیئت علمی مؤسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی (ره) مفهوم انتظار واقعی، برخی دلایل برداشت های غلط و وظایف شیعیان در دوران غیبت بررسی کرده است.

لطفاً مفهوم انتظار واقعی را تبیین و بفرمایید منشأ برخی انحرافات در این زمینه چیست؟

ما تأکیدات فراوانی در روایات مان به انتظار فرج داریم. من در چه صورتی منتظر هستم و منتظر واقعی هستم. ما می بینیم که همیشه یک برداشت های غلطی از این مطلب می شود. بعضی از برداشت ها شاید منصوب می شود به خود روایات. یعنی برداشتی که به نظر ما غلط است. بعضی از آن ها می تواند برداشت های هوی و هوسی باشد. اما همه ی آن برداشت ها را ما نمی توانیم منتصب کنیم به هوی و هوس یا خواسته های مادی. بعضی از این برداشت ها شاید منشأ روایی هم داشته باشد و لذا خیلی مهم است که بدانیم مسأله ی انتظار اصلاً به چه معنایی هست.

انتظار را می شود به دو صورت انتظار منفی و مثبت دانست. منفی را بعضی به انتظار ویران گر و انتظار فلج کننده عنوان می کنند. انتظار منفی حاصل یک برداشت منفی و ظاهری هست و همان طور که بحث کردم از قیام حضرت ولی عصر (عج) ما در روایات داریم که زمین پر از ظلم و جور می شود که امام می آید.

این روایات در ظاهرش این است که ما نباید خیلی از کارهای مثبت را انجام بدهیم یا اگر در صدد برمی آئیم که جلوی ظلم و فساد را بگیریم این یعنی به تأخیر انداختن ظهور حضرت. برداشت های این چنینی داریم که انتظار به این معناست که مهم نیست ما خودمان آدم درستی باشیم و یا این که جامعه به چه سمتی می رود و دیگران به چه سمتی می روند یا نباید نظامی برپا کنیم یا حکومتی برپا کنیم که در صدد اجرای عدالت در حد و توانش باشد. همه ی این ها به این معنا است که ظهور حضرت را به تآخیر بیندازیم. هیچ کس هم نمی خواهد ظهور حضرت را به تآخیر بیندازد پس ما نباید این کارها را بکنیم تا ظهور به تأخیر نیافتد.

پس این برداشت مستند می شود به بعضی از روایات و همین خیلی مسأله ساز می شود. ما به عنوان انسانی که از عقلمان استفاده می کنیم چطور می توانیم وجدانمان را راضی کنیم که همه ی ما دست به دست هم بدهیم تا بگذاریم فساد همه جا را بگیرد. اگر فساد بگیرد من هم فاسد می شوم. کسانی برداشت های این چنینی دارند که حالا برداشت های منفی هم دارند که ما خیلی نباید رفتارهای اصلاح گرایانه داشته باشیم و در جهت اصلاح جامعه برآئیم. مگر خودمان کجا زندگی می کنیم؟ در خلأ که زندگی نمی کنیم ما هم در همین جامعه زندگی می کنیم. طبیعی است که بساط فساد، فحشا، ظلم و بی عدالتی برپا بشود ما را هم شامل خواهد شد. منی که تمام اداراتم فاسد باشند. تمام مراکز قضاییم فاسد باشند. تمام نیروهای انتظامی و نظامیم فاسد باشند. تمام بازارها و مراکز تعلیم و تربیتم فاسد باشند خوب من بعنوان انسان در این جامعه زندگی می کنم یا نه به اینها احتیاج دارم یا نه. خلاصه کارم به اینها می افته. خوب من حق خودم رو چه جوری حفظ کنم. چه طوری میتونم این حق را به اثبات برسانم خوب این مسایل لازمه ی کاری ست که منم اون وقت باید در این فساد دامن گیر و منحل بشم.

با هیچ وجدانی جور در نمیاید که انسانها بگند ما کار خودمون رو داریم بقیه کار خودشون رو. این برداشت غلطی از انتظاره که انسانها در صدد این باشند که فقط به فکر خودشون باشند. البته انسانها باید از خودشون شروع کنند اما نباید فقط خودشون باشه. طبیعه که اگر میخواهیم جامعه رو به صلاح دعوت کنیم نمیتونم خودم بد باشم بقیه رو به صلاح دعوت کنم.

انتظار صحیح چه ویژگی هایی دارد؟

انسان فقط این نیست که دست رو ی دست بگذاره و منتظر باشه تا امام زمان (عج) بیاد. مادری که فرزندش به مسافرت رفته بقول امروزی ها سربازی است. مثلا بچه اش امده مرخصی و داره میره اینکه میره میگه مامان من 2 ماه دیگه مرخصی می آیم. این مادر این دوماه چطوری انتظار میکشه. روز اخری که دو ماه دیگه تموم میشه. روز اخری که قراره پسرش بیاد چه طوری رفتار میکنه. کار خاصی انجام نمیده و دلش پیش بچه اش هست اما کار خاصی انجام نمیده. بچه زنگ زده که مامان من دارم میام مرخصی. مادر چه کار میکنه. ایا رفتارش مثل روزهای قبله یا اب و جارو میکنه. دلش دیگه پر میکشه هر لحظه اشتیاق پیدا میکنه. انتظار یعنی این.

اگر ما هم میخواهیم منتظر بشیم اینکه بگیم خوب میاد ما روایت داریم جمعه حضرت میاد. خوب جمعه گذشت و مثل جمعه های گذشته. شنبه نمیاد یکشنبه نمیاد. اخر تا جمعه ی بعدی...این انتظاره؟ لذا انتظار که ما هم استعمال میکنیم در کارهای روزمره مون منتظر یک حالت خاصی و یک اشتیاق خاصی پیدا میکند مادر قبل از روز اخر با روز اخر رفتارهاش فرق میکنه. هر روز غذای خوشمزه درست نمیکرد امروز میخواد بچه اش بیاد ویژگی هایی رو قایل میشه رفتارهای خاص داره منتظر واقعی فرق داره من خودم رو عرض میکنم که منتظر واقعی این طور نیست.

در جامعه هم اشتیاق مشاهده نمی کنیم. مثل مادر که اشتیاق خاصی نشون نمیده. ما همه مون شیعه ایم و دلمون برای امام زمان می تپه در این شکی نیست اما رفتارمون مشتاقانه نیست اگر کمی تاخیر بکنه این بچه مادر دلشوره میگیره.

ما میگذاریم جمعه بیاد و بره تا جمعه ی بعدی. منتظر نیستیم. نه بازارمون بوی امام زمان میده نه مراکز علمی مون نه شهرمون. معلومه که مشتاق نیستیم باید اشتیاقمون رو بالا ببریم. شما حساب کنید سرباز و مادر. زن همسایه هم میدونه که پسر رفته به سربازی. اون هم شاید منتظر باشه اما رفتار اون با مادر یکی نیست. ما اگر میخوایم مشتاق باشیم باید یک سری رفتارهایی داشته باشیم که این رفتارها حاکی از اشتیاق ما باشه. این هم فقط به دانستن نیست که امام زمان داریم و قراره بیاد. خوب این دانستن کار به جایی نمیبره. علاوه بر اینکه ما باید دست به یک سری رفتارهای دیگه هم بزنیم.

تبیین: چه کنیم منتظر واقعی باشیم؟

اولین مساله ای که در انتظار واقعی هست اینکه ما خودمون شخص صالحی باشیم و به صلاح رفتار کنیم. این قدم اوله. من نمی تونم منتظر منجی باشم که اگر بیاد اولین نفری که خفتشو می چسبه من باشم. ما گرچه تلاش داریم که محیط رو درست کنیم اما محیط همیشه دست ما نیست. همه ی ما با استکبار مخالفیم. اگر محیط فساد و زمینه های فسادی داشته باشه ما باید سعی کنیم منحل در این فساد نشیم.

مثالی عرض کنم مساله ی ماهواره فساد ازش برمیخیزه. نمیخوام بگم هیچ جنبه ی مثبتی نداره نه، ولی اکثر مردم عادی که ازش استفاده میکنند چی ازشون برمیاد. نمیشه بگین من منتظر امام هستم و به این تن دادم این یعنی منحل شدن در فساد است. ما نمیتونیم بگیم دیگران دارند. توجیهاتی از این دست راه رو هموار میکند تا انسان منحل در فساد اجتماعی بشه.

میگیم اقا چرا رشوه میگیری؟ میگه من اگر نگیرم بغل دستیم میگیره. خوب اینکه توجیه نمیشه. رفتارها و توجیهاتی از این دست توجیه کننده ی این است که انسان ها در فساد های محیط منحل بشن. منتظر واقعی اینگونه نیست. باید تلاش بکنه جذب فساد نشه.

باید در مقابل فسادها مبارزه کرد ایستادگی کرد والبته سخت هم هست. مخصوصا اگر این مشکلات فراگیر هم باشه انسان در مقابل جو بزرگی بخواد ایستادگی کنه سخته اما اینگونه نیست که انسانها موفق نشوند. جهاد ومبارزه در همین سختی ها معنی پیدا می کند. والا در عیش و نوش و در راحتی جهاد و انتظار معنا نداره. از این جهت یکی از ویژگی هایی که منتظر واقعی داره این است که سعی کند در فسادهای اجتماعی منحل نشود.

هر کدام از انسانها اگر تک تک این وظیفه رو در خودشون ایجاد کنند، این بزرگترین قدم برای اصلاح جامعه ست. چون جامعه از افراد تشکیل شده و چیز دیگری نیست.

البته ما وظیفه ای که در دوران غیبت امام داریم این است که برای ظهور حضرت باید دعا کنیم. اول اینکه به یاد امام زمان باشیم نه اینکه روزها بگذره و ما فقط جمعه رو به امام اختصاص بدیم. حداقل این هست که هر روزی به یاد امام بیفتیم.

چگونه برای فرج امام زمان (عج) دعا کنیم که اثر گذارباشد؟

یک مساله توجه ویژه داشتن است که انسان به یاد امام میشه و دعا برای شناخت امام. گرچه اعتقاد داریم ولی چون امام رو نمی شناسیم قدرش رو نمیدونیم. کی قدر میدونیم؟ وقتی معرفت داشته باشیم. اگر در دست بچ

لینک کمکی